Ang Tatay Ko Bagong Bayani!

Si G. Cecilio Gamit Rahon Sr. karga si Amon-ra.

Larawan ng aking tatay, lolo ni Amon-ra. Candid shot, dahil natuwa akong magkukuha ng mga larawan habang abala ang lahat. Ang okasyon ng larawang ito ay ang double birthday celebration ng itay ni Amon-ra (kapatid kong si Raymond E. Rahon) at ni Ayen, anak nina Ryan at Vjoy na nagbakasyon mula sa US, kaya't naging Bienvenida na rin para sa kanilang mag-asawa at gayundin sa akin.

Si tatay, isang katangian niya na hanga kaming lahat ay ang pagiging hardworking, tipikal na Ilocano, masipag at matiyaga. Isa rin siya sa laging nagpapangaral sa amin na dapat marunong makisama, nagsimulang maging international seaman noong 1970's, ang katangiang ito ang nakatulong sa kaniyang igpawan ang hirap at lungkot ng buhay sa laot. At tulad niya, kaming mga anak na karamihan OFW malaking bagay talaga kung marunong kang makisama lalo na sa mga taong iba ang kultura.

Mula sa pagiging mekaniko (automotive) nagsikap si tatay na matuto sa makina ng barko, kung kaya't naging inhenyero sa barko ng San Miguel Corporation na nagdedeliver ng Magnolia Ice Cream sa ibat-ibang pulo (inter-sialnd shipping) ng Pilipinas. At natulungan ng aming pinsan na makasakay ng barko pang-international. Walang pormal na schooling si tatay dahil maluwag pa noon ang sistema sa pagsakay sa barko. Hindi tulad ngayon sabi nga ng aking kapatid na seaman din inaasahan sila ng mga kompanya na maging "renaissance man" - maalam sa computer, sa radio communications, navigation, survival skills at kung ano-ano pang skills para tumaas ang rango. Ang mga Filipino seamen yata ay ang mga OFWs na tadtad sa eksamen bago tumaas ang rango. Kung kaya't napakalaking gastusin nila na mag-review at kumuha ng exam. Subalit may mga kompanya minsan na hindi ka agad makakasakay at magagamit ang bagong lisensiya. Dapat may palugit din na dalawang sakay bago muling makapag-eksamen para sa susunod na rango.

Sipag, tiyaga at pakikisama ang naging puhunan ni tatay para makapag-aral kaming lahat na magkakapatid. Hindi pa uso ang reintegration program para sa mga OFW noong bumaba siya sa pagsakay sa barko. Kung kaya't ngayon balik sa pagsasaka at payak na buhay. May konting naipon at naipundar subalit hindi sapat para sana mas maginhawa ang kaniyang pamumuhay. Subalit alam ko na masaya siya dahil maliban sa mga anak na napag-aral marami din siyang mga kamag-anak na natulungan. Dahil lagi naman ang buhay ng isang OFW ay hindi lang laan sa kaniyang pamilya kundi sa kamag-anak, sa kababayan at maging sa buong bayan. Di nga ba't ang tawag sa kanila ay bagong bayani.

Ang tatay ko Bagong Bayani!